Standard rase predstavlja pisani dokument koji detaljno opisuje ono što odlikuje određenu rasu pasa - fizički izgled i temperament. Prilikom odgajanja pasa, odgajivači teže da pravilnom selekcijom i sparivanjem, u svojim leglima dobijaju jedinke koje će što je moguće više odgovarati propisanom standardu. Na izložbama pasa, kao glavno i jedino merilo za (pr)ocenu psa se uzima ono što piše u standardu te rase - kako pas izgleda, kako se kreće, kako se ponaša - sve se to upoređuje sa 'idealom' standarda, i na osnovu toga se psi rangiraju i ocenjuju, a mogu im se dodeljivati i titule (više o izložbama na strani 'izložbe').


      Ipak, kako ni sam standard nije savršen, tj. neke stavke se mogu tumačiti na više načina, postoji određena 'sloboda' unutar svake rase. Svaki odgajivač ima neku svoju viziju 'idealnog' psa, što dovodi do formiranja određenih grupacija pasa (jedna grupacija obično pripada jednoj odgajivačnici) unutar rase, takozvanih 'linija', gde se pripadnici iste rase, a dve različite linije, razlikuju u nekim manje ili više bitnim karakteristikama, a opet, gledajući šta piše u standardu rase, oba imaju tražene karakteristike, samo posmatrane iz različitih uglova.

      Idealan pas ne postoji, jer je ideal u glavi svakog pojedinca različit, već zavisno od ukusa i afiniteta, pa se tako samo može govoriti o 'dobrim' i 'lošim' psihofizičkim osobinama nekog psa, a ni tu se mišljenja ne moraju slagati, jer i diskutanti mogu imati različiti pogled na osobinu o kojoj se raspravlja, a gde standard ostavlja prostora za višestruko tumačenje.

      Standard treba biti bitan samo kada se govori o izlaganju psa na izložbama pasa, psi za koje se kaže da su 'fantastični primerci' nisu ništa bolji ljubimci od onih 'koji su za diskvalifikaciju', jer pas nije predmet, već živo biće željno naše ljubavi i pažnje. U priči o psima ne treba mešati 'kinologiju' i 'kinofiliju'. Kinolozi vole pse, i trude se da održe prepoznatljivost rasa, putem izložbi i selekcije pri parenju, a kinofili jednostavno vole pse :)

      Sledi tekst standarda koji važi i u našoj zemlji. U pitanju je prevod standarda koji je propisala FCI (Svetska kinološka federacija), a koji je identičan originalnom standardu koji propisuje AKC (Američko kinološko društvo) kao matična zemlja rase.

Kinološki savez Srbije (KSS) - www.ksrs.org.yu Fédération Cynologique Internationale (F.C.I.) - www.fci.be American Kennel Club (AKC) - www.akc.org

      STANDARD - br. 243 SAD

      Klasifikacija FCI:      grupa V - Špic tip i primitivni tip pasa
                                     sekcija 1. Nordijski psi za vuču sanki



OPŠTI IZGLED - Aljaski malamut je pas snažne građe, dobro razvijenog grudnog koša, jakog i kompaktnog tela. Krsta nisu oskudna. Pokrovna dlaka gusta, oštra, dovoljno duga da obezbedi zaštitu gustoj i vunastoj podlaci. Duga je 2.5 - 5 cm, kada je pas dobro odlakan. Malamut je uravnotežen u nastupu i to držanje ukazuje na aktivnost, obazrivost i radoznalost. Glava je velika, uši klinaste i uspravne, načuljene kada je pas pozoran. Njuška je masivna i blago se smanjuje u debljini od korena do nosne pečurke, nije ni šiljata ni duga, ali ni suviše zarubljena. U akciji stav malamuta je ponosan, glava pravo napred usmerena a oči prodorne. Obeležja sa lica stvaraju karakterističnu crtu. Sastoji se od "kape" koja pokriva glavu, i "maske" koja je obično belosivkaste boje i koja pokriva ostali deo lica. Kombinacije maski nisu retke. Rep je zakićen perjanicom i nošen na leđima, ne kao rep lisice, ni kao uvojak, već baš kao lelujava perjanica. Malamuti su različitih boja, ali obično vučje sivi ili crno beli. Šape su kao reketi (hodaljke za sneg), zbijene i guste, sa debelim jastučićima i izgledaju zatvoreno i kompaktno. Prednji udovi su pravi, sa jakim skeletom. Zadnji udovi su veliki i snažni, umereno uglovanih skočnih zglobova i bez kravljih stavova. Leđa su ravna, blago nagnuta od grebena ka bedrima. Krsta ne treba da budu kruta i meka pa da ometaju kretanje koje treba da bude lako i neusiljeno. Telo i izraz odaju izdržljivost i inteligenciju. Malamut, po svom držanju ima izgled vuka, ali je izraz blag i svedoči o nežnoj prirodi.

TEMPERAMENT - Aljaski malamut je nežan pas, prijateljski raspoložen i vrlo privržen ljudima. On je odan i požrtvovan drug, razdragan kada ga pozovete, ali upečatljivo dostojanstven u zrelim godinama.

GLAVA - Treba da pokaže visok stepen inteligencije. Velika je i snažna, u poređenju sa drugim rasama "prirodna" ali treba da bude proporcionalna telu, tako da pas ne izgleda trapavo i grubo.

LOBANjA - Treba da je široka između ušiju i da se postepeno sužava ka očima. Umereno je zaobljena između ušiju, poravnjava se prema obrazima, koji treba da su osrednje ravni. Trebalo bi da postoji blaga brazda između očiju. Gornja linija lobanje i donja, linija njuške, su paralelne i spojene blagom kosinom - stopom.

NjUŠKA - Treba da je snažna i masivna u odnosu na lobanju. Blago se smanjuje i sužava ka nosnoj pečurki. Usne su priležuće. Nosna pečurka je crna. Gornja i donja vilica su velike da bi nosile snažne zube. Zubalo je makazasto i nikada ne sme da bude predgrizač ili podgrizač.

OČI - Bademaste, boje kestena, osrednje veličine za svoj oblik, iskošene. Poželjno je da su što tamnije.

UŠI - Srednje veličine, male u odnosu na lobanju. Gornja polovina je trouglastog oblika sa blago zaobljenim vrhom. Dovoljno su udaljene i smeštene na spoljnoj ivici zadnjeg dela lobanje. Niži deo uha spaja se sa lobanjom u nivou spoljnog ugla oka, pa se čini kao da se krajnja tačka uha udaljava od lobanje. Uspravne uši su usmerene blago ka napred. Visoko usađene uši su mana.

VRAT - Snažan i lepo građen.

TELO - Grudni koš treba da je snažan i dubok, trup snažan i zbijen, ali krsta ne treba da budu kratka. Leđa ravna, blago nagnuta ka bedrima. Krsta su mišićava, ali ne kratka da ometaju lako i ritmično kretanje koje je uslovljeno snažnim podsticajem zadnjeg dela. Suviše duga krsta koja savijaju leđa su mana. Nema prekoračenja težine.

NOGE - Lopatice treba da su usmereno iskošene. Prednje noge su mišicave, sa snažnim kostima. Podlaktice su uspravne do došaplja koja su kratka i čvrsta i skoro vertikalna, gledano iz profila. Šape treba da su kratke i zbijene, prsti zbijeni i izvijeni u obliku luka, jastučići debeli i otporni, nokti kratki i jaki. Mora da postoji zaštitna dlaka između prstiju. Zadnje noge treba da su velike i bedra izrazito mišićava. Skočni zglob je umereno uglovan, koleni zglob veliki i snažan. Gledano od pozadi zadnje noge su prave, a u akciji treba da su potpuno u liniji sa položajem prednjih. Noge malamuta treba da svedoče o opštoj snazi i izvanrednoj snazi potiska. Svi znaci nesavršenosti nogu i šapa u stanju mirovanja ili akcije treba da se smatraju kao ozbiljna mana. Peti prsti na zadnjim nogama su mana i treba ih odstraniti.

REP - Srednje usađen i sledi liniju kičme, bogat krznom i nošen na leđima kada pas ne radi. Ne oblikuje prsten koji leži na leđima i nije snabdeven kratkom dlakom ni nošen kao lisičija četka već kao lelujava perjanica.

DLAKA - Pokrovna dlaka malamuta treba da je oštra, uspravna i gusta oko vrata. Njena dužina je promenjiva, kao i dužina podlake. Uopšteno, dlaka je umereno kratka sa strane tela i u sredini, a povećava se oko plećki i na vratu, dužinom leđa i na sapima kao i na zavesicama i perjanici. Dlaka je mnogo kraća i ređa preko leta, za vreme linjanja.

BOJA - Uobičajene boje kreću se od svetlo sive do crne sa prelaznim nijansama. Dlaka je uvek bela na donjim delovima trupa, delovima nogu i delovima koji obrazuju masku. Oznake treba da su u obliku kape ili maske na licu. Beline na čelu, ogrlici i oko očiju su dozvoljene, ali jedna boja isprekidana na telu ili kao mrlja ili fleka od blata je za odbacivanje. Treba raditi na selekciji između ujednačene boje i mrlja. Jedina jedinstvena boja koja se javlja kod svih malamuta je sasvim bela.

VELIČINA - Postoji prirodna lepeza veličina u rasi.
Psi koji se traže za rad su:    63.5 cm / 38 kg - za mužjake
                                              58.5 cm / 34 kg - za ženke.
Pa ipak, razmatranje veličine ne treba da je važno za tip i proporcije koji diraju u funkciju lopatica, grudnog koša, šapa, pokreta. Ako se smatra da su psi jednaki u tipu, proporcijama i funkciji, pobediće onaj pas koji najpribližnije odgovara traženoj veličini.

VAŽNO: Prilikom ocenjivanja malamuta njihova funkcija vučnih pasa za teške tovare treba da ima prioritet nad svim ostalim. Sudija treba da predstavi duh koji je ovoj rasi svojstven, duh vučnih pasa koji vuku teške terete, što za posledicu ima da su to psi snažne građe, sazdani od snage sa nogama bez mana, dobrim šapama, razvijenog dubokog grudnog koša, sa snažnim plećima, pravilnog kretanja i ostalog neophodnog za efikasno izvršenje svog zadatka. Oni nisu psi za odmeravanje brzine u takmičenju sa manjim nordijskim rasama. Malamuti su vučni psi za teške terete i konkurentni su kada je u pitanju snaga i izdržljivost i sve karakteristike jedinke, uključujući i temperament koji, ako ovome smeta, treba smatrati ozbiljnom manom. Na osnovi izložene upotrebe mane bi bile: prelomljene šape, svi znaci slabosti nogu, defektna došaplja, strme plećke, loša uglovanost, ukrućen ili neusklađen hod, nedostatak supstance, nerazvijen grudni koš, teško telo ili slab skelet, osrednje opšte proporcije i sl.

ELIMINACIONA MANA: Plave oči.

N.B. Mužjaci treba da imaju oba testisa potpuno spuštena u skrotum.

tekstovi i slike u okviru rubrike 'Detaljno o standardu' objavljeni su zahvaljujući međunarodnom kinološkom sudiji, g. Milivoju Uroševiću,
kome se ovom prilikom zahvaljujemo na dostavljenom materijalu i saradnji!

      Aljaski malamut kao radni pas, a vuča saonica je veoma ozbiljan rad, mora imati i telo građeno da može odoleti svim naporima. Pri proceni građe aljaskog malamuta ocenjivanje eksterijera počinje procenom građe glave i svih pojedinih delova tela. Kako bi dali detaljniji uvid u ocenjivanje, na slikama su prikazani pojedini delovi tela i skeleta.

      Pri proceni eksterijera od velikog je značaja pravilno proceniti odnos visine grebena i dubine tela. Rastojanje od grebena do donje ivice grudnog koša jednako je odstojanju od grudne kosti (donje ivice grudnog koša) do zemlje.

      Ne smemo zaboraviti da je aljaski malamut pas pravougaonog tela. Još jedna veoma bitna odlika je odnos dužine glave i dužine vrata, i te dve dimenzije moraju biti jednake. Ugao lopatice sa horizontalom je 45 stepeni, takođe je i ugao koji zaklapa potkolenica sa horizontalom isti - 45 stepeni. Ugao u kuku i ramenu je 90 stepeni.

      Kako bi prikazali osnovne karakteristike u građi tela aljaskog malamuta neophodno je poći od glave. To je uobičajeni sistem procene građe psa. Mora se stalno imati na umu da glava i rep čine osnovne odlike rase, pa je tako i kod malamuta.

      Glava mora biti proporcionalna snažnom telu, kako je kod aljaskog malamuta. Glava je duga i snažna, ali ne sme biti preteška niti nezgrapna. Na glavi se ne smeju uočavati ni najmanji znaci grubosti.

      Lobanja je široka između ušiju i blago se sužava ka očima. Gornji deo lobanje je blago zaobljen. Obrazi su snažni, ali moraju biti umereno ravni. Čeona brazda mora biti plitka, u slučaju da je jače izražena to je mana.

      Nosnik je ravan, jak, masivan, pre svega na mestu vezivanja sa lobanjom. Ka nosnoj pečurci nosnik se blago sužava. Usne moraju biti dobro priležuće. Nosna pečurka je crno pigmentisana, ali kao i kod ostalih polarnih pasa moguća je pojava nešto svetlije boje.

      Zvanični standard predviđa da je dlaka uvek bela na donjim delovima tela i nogu, i delovima na glavi koji obrazuju masku. Oznake bi trebalo da budu u obliku kape ili maske. Beline na čelu, ogrlici i oko očiju su dozvoljene.

      Boje dlake aljaskog malamuta se najčešće kreću se od svetlo sive do crne, sa prelaznim nijansama. Jedina jedinstvena boja koja se javlja je sasvim bela. Izuzetno retko mogu se sresti i malamuti crvene (riđe, narandžaste) boje.

      Osim procene oblika glave u celini neophodno je pokloniti nešto više pažnje obliku i postavljenosti ušiju. Aljaski malamut ima srednje velike uši, koje su u gornjem delu blago zaobljene. Uši su trouglaste. Baza ušiju smeštena je na spoljašnjim stranama lobanje, nešto unazad. Mesto usađenosti ušiju nalazi se u nivou spoljašnjeg očnog ugla.

      Kada je pas u mirovanju uši su lako okrenute u polje. Visoko postavljene uši su mana.

      Malamut mora imati snažno i kompaktno telo. Uzimajući u obzir osnovnu namenu ovih pasa, vuču saonica, koja iziskuje izuzetne napore i zahteva izvanrednu kondiciju, to je i više nego neophodno. Vrat je snažan i mora imati dobru vezu sa telom. Na telu se ističe grudni koš, koji treba da je snažan i zbijen. Osim toga, grudni koš mora biti dubok, najmanje mora dopreti do laktova. Trup aljaskog malamuta je zbijen i snažan.

      Slabine moraju biti mišićave a ne kratke da ometaju lako i ritmično krtanje. Suviše duge slabine savijaju leđa, što je mana.

      Leđa moraju biti čvrsta, gornja linija leđa ravna. Najčešći nedostaci kod građe leđa su ulegnuta (sedlasta) ili šaranasta (uzdignuta) leđa.

      Za sve radne pse od izuzetnog je značaja kakva je šapa. Tako je i kod aljaskog malamuta šapa, moglo bi se reći, prvi parametar koji kvalifikuje ili eminiše psa za izuzetno naporan rad kakav se od njega očekuje. Zbog toga šapa mora biti pre svega čvrsta, sa skupljenim prstima, po obliku ovalna. Ako pas ima pravilan oslonac na tlo, onda se može očekivati i pravilno kretanje, naravno pod uslovom da su zadovoljeni i ostali parametri koji definišu pravilno i uspešno kretanje. To je snaga ekstremiteta, kako prednjih, tako i zadnjih.

      Potisak ili 'motorna' snaga pri kretanju nastaje u zadnjem delu tela i pravilno uglovanim i snažnim zadnjim nogama se prenosi na prednji deo, koji ga prihvata i svojom akcijom omogućava zadnjem delu da ponovo proizvodi potisak i tako u nedogled.

      Snažne kosti mogu se naslutiti još kod šteneta, a isti je slučaj i sa uglovanošću. Mora se istaći da nije dovoljno da noga bude dobro uglovana već mora postojati i pravilan odnos veličine pojedinih delova tela.

      Osnovni preduslov da malamut uspešno obavlja svoj zadatak su - pravilne noge. Oslonac na tlo i motorna snaga zadnjeg dela tela elementarni su uslovi svih radnih pasa. Noge, prednje, a posebno zadnje, moraju biti čvrste, pravilno uglovane i dobro postavljene. To podrazumeva međusobni odnos nogu, kao i odnos između zadnjih i prednjih nogu.

      Dobro postavljene noge su međusobno paralelne, kako u stavu tako i u pokretu i imaju normalan stav, a postoji i normalan uzak i normalan širok stav. Normalan stav podrazumeva da se između šapa može staviti još jedna šapa, mada je taj razmak kod malamuta nešto širi zbog širine grudnog koša.

      Šape moraju biti upravljene pravo napred, a ne uvrnute u polje ili unutra. Kod zadnjih nogu čest problem je kravlji stav, izražen jače ili slabije, kao i naznake bačvastog stava.

      Na početku smo rekli da je matična zemlja, zemlja porekla rase aljaski malamut - Amerika, tj. SAD, tj. Aljaska. Ovo je ujedno i zemlja gde je rasa prva priznata (1935.), i u kojoj su prvi primerci rase registrovani (prvi registrovani malamut zvao se Rowdy of Nome). Samim tim, logično je da ova zemlja i propisuje važeći standard rase (preko svoje kinološke organizacije - AKC), koji je u celosti prihvatila kinološka organizacija kojoj naša zemlja pripada - FCI.
      Sledi tekst standarda u originalu, na engleskom jeziku.

GENERAL APPEARANCE : The Alaskan Malamute, one of the oldest Arctic sledge dogs, is a powerful and substantially built dog with deep chest and strong, well-muscled body. The Malamute stands well over the pads, and this stance gives the appearance of much activity and a proud carriage, with head erect and eyes alert showing interest and curiosity. The head is broad. Ears are triangular and erect when alerted. The muzzle is bulky, only slight diminishing in width from root to nose. The muzzle is not pointed or long, yet not stubby. The coat is thick with a coarse guard coat of sufficient length to protect a woolly undercoat. Malamutes are of various colors. Face markings are a distinguishing feature. These consist of a cap over the head, the face either all white or marked with a bar and/or a mask. The tail is well furred, carried over the back, and has the appearance of a waving plume. The Malamute must be a heavy boned dog with sound legs, good feet, deep chest and powerful shoulders, and have all of the other physical attributes necessary for the efficient performance of his job. The gait must be steady, balanced, tireless and totally efficient. He is not intended as a racing sledge dog designed to compete in speed trials. The Malamute is structured for strength and endurance, and any characteristic of the individual specimen, including temperament, which interferes with the accomplishment of this purpose, is to be considered the most serious of faults.

IMPORTANT PROPORTIONS : The depth of chest is approximately one half the height of the dog at the shoulders, the deepest point being just behind the forelegs. The length of the body from point of shoulder to the rear point of pelvis is longer than the height of the body from ground to top of the withers.

BEHAVIOUR / TEMPERAMENT : The Alaskan Malamute is an affectionate, friendly dog, not a "one-man" dog. He is a loyal, devoted companion, playful in invitation, but generally impressive by his dignity after maturity.

HEAD : The head is broad and deep, not coarse or clumsy, but in proportion to the size of the dog. The expression is soft and indicates an affectionate disposition.

CRANIAL REGION :
Skull : Broad and moderately rounded between the ears, gradually narrowing and flattening on top as it approaches the eyes, rounding off to cheeks. There is a slight furrow between the eyes. The topline of the skull and the topline of the muzzle show a slight break downward from a straight line as they join.
Stop : Shallow.

FACIAL REGION :
Nose : In all coat colors, except reds, the nose, lips, and eye rim pigmentation is black. Brown is permitted in red dogs. The lighter streaked "snow nose" is acceptable.
Muzzle : Large and bulky in proportion to the size of the skull, diminishing slightly in width and depth from junction with the skull to the nose.
Lips : Close fitting.
Jaws/Teeth : Broad with large teeth. The incisors meet with a scissor bite. Overshot or undershot is a fault.
Cheeks : Moderately flat.
Eyes : Obliquely placed in the skull. Eyes are brown, almond shaped and of medium size. Blue eyes are a disqualifying fault.
Ears : Of medium size, but small in proportion to the head. The ears are triangular in shape and slightly rounded at tips. They are set wide apart on the outside back edges of the skull on line with the upper corner of the eye, giving ears the appearance, when erect, of standing off from the skull. Erect ears point slightly forward, but when the dog is at work, the ears are sometimes folded against the skull. High set ears are a fault.

NECK : Strong and moderately arched.

BODY : Compactly built but not short coupled. The body carries no excess weight, and bone is in proportion to size.
Back : Straight and gently sloping to the hips.
Loins : Hard and well muscled. A long loin that may weaken the back is a fault.
Chest : Well developed.

TAIL : Moderately set; follows the line of the spine at the base. Carried over the back when not working. It is not a snap tail or curled tight against the back, nor is it short furred like a fox brush. The Malamute tail is well furred and has the appearance of a waving plume.

LIMBS

FOREQUARTERS : Forelegs heavily boned and muscled, straight to the pasterns when viewed from the front.
Shoulders : Moderately sloping.
Pasterns : Short and strong and slightly sloping when viewed from the side.

HINDQUARTERS : The rear legs are broad. When viewed from the rear, the legs stand and move true in line with the movement of the front legs, not too close or too wide. Dewclaws on the rear legs are undesirable and should be removed shortly after puppies are whelped.
Thighs : Heavily muscled.
Stifles : Moderately bent.
Hock joints : Moderately bent and well let down.

FEET : Of the "snowshoe" type, tight and deep, with well-cushioned pads, giving a firm, compact appearance. The feet are large, toes tight fitting and well arched. There is a protective growth of hair between the toes. The pads are thick and tough; toenails short and strong.

GAIT/MOVEMENT : The gait of the Malamute is steady, balanced and powerful. He is agile for his size and build. When viewed from the side, the hindquarters exhibit strong rear drive that is transmitted through a well-muscled loin to forequarters. The forequarters receive the drive from the rear with a smooth reaching stride. When viewed from the front or from the rear, the legs move true in line, not too close or too wide. At a fast trot, the feet will converge toward the centerline of the body. A stilted gait, or any gait that is not completely efficient and tireless is to be penalized.

COAT

HAIR : The Malamute has a thick, coarse guard coat, never long and soft. The undercoat is dense, from one to two inches in depth, oily and woolly. The coarse guard coat varies in length as does the undercoat. The coat is relatively short to medium along the sides of the body, with the length of the coat increasing around the shoulders and neck, down the back, over the croup and in the breeching and plume. Malamutes usually have a shorter and less dense coat during the summer months. The Malamute is shown naturally. Trimming is not acceptable except to provide a clean cut appearance of feet.

COLOR : The usual colors range from light gray through intermediate shadings to black, sable, and shading of sable to red. Color combinations are acceptable in undercoats, points and trimmings. The only solid color allowable is all-white. White is always the predominant color on underbody, parts of legs, feet, and part of face markings. A white blaze on the forehead and/or collar or a spot on the nape is attractive and acceptable. The Malamute is mantled, and broken colors extending over the body or uneven splashing are undesirable.

SIZE / WEIGHT : There is a natural range in size in the breed. The desirable freighting sizes are :
Males :       25 inches at the shoulders - 85 pounds (63,5 cm - 38 kg).
Females :   23 inches at the shoulders - 75 pounds (58,5 cm - 34 kg).
However, size consideration should not outweigh that of type, proportion, movement and other functional attributes. When dogs are judged equal in type, proportion, movement, the dog nearest the desirable freighting size is to be preferred.

IMPORTANT SUMMARY :
In judging Alaskan Malamutes their function as a sledge dog for heavy freighting in the Arctic must be given consideration above all else. The degree to which a dog is penalized should depend upon the extent to which the dog deviates from the description of the ideal Malamute and upon the extent to which the particular fault would actually affect the working ability of the dog. The legs of the Malamute must indicate unusual strength and tremendous propelling power. Any indication of unsoundness in legs and feet, front or rear, standing or moving, is to be considered a serious fault. Faults under this provision would be splay-footedness, cowhocks, bad pasterns, straight shoulders, lack of angulation, stilted gait (or any gait that isn't balanced, strong and steady), ranginess, shallowness, ponderousness, lightness of bone and poor overall proportion.

FAULTS : Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree.

ELIMINATING FAULT : Blue eyes.

N.B. : Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.

      Na kraju priče o standardu, kako to obično biva, vratićemo se na njen sam početak... Lepo je znati standard rase 'u prste' ako Vam se rasa dopada, ili čak poželjno i neophodno ako ste kinološki sudija, ali ne treba zaboraviti čemu standard služi - pomaže kinolozima, ljudima koji vole pse, da održe prepoznatljivost i utvrđene osobine svake rase, i ne treba zaboraviti da standard zapravo opisuje *nekog* idealnog psa, psa koji je u glavi svakog čoveka drugačiji u svojoj savršenosti. Nijedan pas u prirodi, u stvarnosti, ne odgovara ovom 'idealnom' stvorenju, jer će možda neko i reći - ''To je idealan pas!'', i to i dokazati, ali će isto tako neko reći i - ''Ne, to nije idealan pas...'', i on će svoju tvrdnju dokazati. To je moguće, zato što se svaki standard može tumačiti na više načina, iz više uglova, zato što mora ostaviti prostora u sebi za sve pse određene rase, jer kao što ni svi ljudi nisu isti, tako ni svi psi nisu isti.

      E baš taj 'slobodan prostor', tu i tamo neka neodređenost, ostavlja ljude u nedoumici i stalno izaziva nove rasprave i diskusije na temu - koji je (od recimo dva psa) bolji, tj. koji je bliži 'standardu', onom idealu kome se teži? Odgovor koji će dati svaki mudar čovek je - pa zavisi ko gleda ;)

      Na jednoj izložbi, kod jednog sudije će pobediti jedan pas, na nekoj drugoj izložbi, kod nekog drugog sudije drugi pas, i tako... Ne, nisu sudije loše, već je to jednostavno tako, svako od nas ima neki svoj ukus, a kako o ukusima ne vredi raspravljati, tu se i priča o standardu završava.

      Ukoliko Vas interesuje nečije 'stručno mišljenje' o Vašem psu, izvedite psa na izložbu - ali kod sudije koji je zaista cenjen i čije mišljenje zaista nešto vredi! I šta god čuli od sudije, psa ste (pretpostavljam) uzeli iz ljubavi, da se volite i družite, neka to ne promeni Vaše mišljenje prema Vašem psu - jer je to i dalje isti onaj pas koga ste kao štene nosili u naručju, koji Vas je svojim piskavim lavežom budio u toku noći, koji Vam je tako veselo cepao sveske i papire, koji uvek radosno dočeka Vaš povratak kući... Ni lepši, ni ružniji - Vama najlepši. Pas koji Vas voli svim svojim bićem...

      ... I koga Vi volite. Ne zaboravite to. Nikad.